مرور مکاشفات بزرگان مبنی بر زنده بودن و بازگشت امام صدر

این روزها خبر دستگیری و استرداد عبدالله السنوسی از موریتانی به لیبی بار دیگر موجی از امید را برای یافتن محل اختفای امام صدر به پا کرده است. در این لحظات که در هر ثانیه اش منتظر شنیدن خبر رهایی امام مظلوممان هستیم به نظرم آمد باری دیگر پیشگویی هایی که در سالهای گذشته توسط عرفای بزرگ درباره زنده بودن و بازگشت امام موسی صدر بیان شده با یکدیگر مرور کنیم. 

" فایده مجموعه این حکایت‌ها و حکایت‌های مشابه آنها حداقل این است که دوست‌داران امام صدر را تشویق، دلگرم و بلکه استوار می‌سازد که اگر تاکنون بر اساس شواهد و قرائن مادی به حیات و بازگشت آن بزرگوار امیدوار بوده‌اند، راهی درستی رفته‌اند و ان‌شاءالله به سر منزل مقصود خواهند رسید. ان الله علی رجعه لقادر. " به نقل از وبگاه استاد ارجمند آقای دکتر کمالیان :  

دکتر محسن کمالیان، مدیر وبگاه "روایت صدر" در مطلبی با اشاره به دیدار اخیر خود با آیت الله شاه آبادی و شرح یکی از مکاشفات ایشان درباره سرنوشت امام موسی صدر با توجه به تحولات جاری در کشور لیبی، به برخی اخبار غیبی دیگر در این زمینه نیز اشاره کرده است.  

در ادامه این مطلب به برخی نقل قول ها از حضرت آیت الله بهجت(ره)، آیت الله احمد انصاری قمی(ره)، آیت الله میرزا علی احمدی میانجی(ره)، شیخ جعفر مجتهدی(ره) و یک غیبگوی ساکن کوفه درباره آزادی امام موسی صدر و بازگشت ایشان به ایران اشاره شده است که از نظر می گذرد.  

صبح روز دوم فروردین ماه جاری، خداوند توفیق داد و در قم خدمت آیت‌الله العظمی میرزا محمد شاه‌آبادی رسیدم. آیت‌الله شاه‌آبادی، استاد برجسته فلسفه و عرفان حوزه علمیه قم، از فرزندان برومند مرحوم آیت‌الله میرزا محمد علی شاه‌آبادی، استاد دلبند عرفان نظری امام خمینی است. آن‌طور که طی یکی دو هفته گذشته از برخی دوستان، از جمله سروران ارجمندم حجج‌الاسلام و المسلمین آقای محمدتقی فاضل میبدی و حاج‌آقا رضا مختاری شنیدم، آیت‌الله شاه‌آبادی در فلسفه و عرفان جایگاه بلندی دارند؛ چنان که در نظر پاره‌ای اهل خبره، حتی بر بزرگانی چون آیات‌الله جوادی آملی، حسن‌زاده آملی، آقا یحیی انصاری شیرازی و مصباح یزدی، مقدم شمرده می‌شوند.
راست گفته‌اند که دنیا کوچک است و اگر کوه به کوه نمی‌رسد، آدم به آدم می‌رسد. دو سه هفته پیش بود که جمله‌ای از آیت‌الله شاه‌آبادی نقل شد و محافل دوست‌داران امام صدر را در فضای مجازی ترکاند: «آقای صدر زنده است و مسافر ایران»! نگارنده نیز مانند بسیاری دیگر از دوست‌داران امام صدر، از لحظه شنیدن این خبر علاقه مند بود بداند منشأ خبر و سایر جزئیات احتمالی آن چیست؟ شاید دو سه روز بیشتر از انتشار خبر نگذشته بود که در تماسی تلفنی با پدرم اطلاع یافتم، یکی از دوستان فاضل و گرانقدر ما، آقای حاج محمد حسین سعیدیان، داماد آیت‌الله شاه‌آبادی است. بلافاصله با آقای سعیدیان تماس گرفتم و قرار اولیه دیدار با آیت‌الله شاه‌آبادی گذاشته شد. جلسه حدود چهل و پنج دقیقه طول کشید. هم خود آقای سعیدیان محبت کرد و در جلسه حضور داشت، هم اخ‌الزوجه محترم ایشان جناب آقای حاج‌آقای شاه‌آبادی.
ابتدای جلسه از آیت‌الله شاه‌آبادی سؤال کردم که آیا با امام صدر هم‌درس بوده‌اند و آیا احیاناً خاطره‌ای شخصی نیز از ایشان به یاد دارند؟ پاسخ آیت‌الله شاه‌آبادی در باره هم‌درس بودن با امام صدر منفی بود؛ اگرچه هر دو بزرگوار نزد مرحوم آیت‌الله العظمی شریعتمداری درس خارج فقه خوانده بودند، اما زمان تلمذشان و شاید نیز نوع جلسه درسی‌شان، ظاهراً یکی نبود. آیت‌الله شاه‌آبادی حضور امام صدر در درس آیت‌الله العظمی شریعتمداری را به یاد نداشتند. وقتی توضیح دادم که امام صدر همراه آیات عظام سید موسی شبیری زنجانی، مرحوم آقا مجدالدین محلاتی و مرحوم آقا مرتضی جزایری در درس خارج فقه مرحوم شریعتمداری شرکت داشتند، فرمودند احتمالاً آن درس خصوصی بوده است و من در آن حضور نداشتم. سپس خاطره لطیفی را نعریف کردند که به خود ایشان، مرحوم پدرشان و نیز مرحوم آیت‌الله العظمی سید صدرالدین صدر مربوط بود و ظاهراً امام صدر در آن تنها نقش واسطه را داشت.
با اشاره به جمله نقل شده از آیت‌الله شاه‌آبادی با اندکی صراحت و البته استجازه قبلی از آقای سعیدیان سؤال کردم که آن بزرگوار تا چه اندازه به حیات امام صدر و بازگشت ایشان امید دارند؟ پاسخ حضرت آیت‌الله چنین بود که جمله‌ای را که فرمودند، «از باب شهود» بوده است. فرمودند (نقل به مضمون) که آنچه در مکاشفه مشاهده می‌شود، ممکن است گاهی هم رخ ندهد؛ اما دعا می‌کنیم تا آنچه نقل شد، رخ دهد، ان‌شاءالله. تأکید کردند که قذاقی البته باید سقوط کند تا آزادی و بازگشت امام صدر امکان‌پذیر شود. سپس فرمودند که پس از سقوط قذافی، آقای صدر بر طیاره‌ای سوار خواهند شد و به ایران خواهند آمد. 

به یاد آوردم و خدمتشان عرض کردم که البته امام صدر خود نیز در گفتگو با برخی دوستان ایرانی خویش – از جمله دکتر رحمان کارگشا طبیب محبوب و خیر شهر اراک - تصریح کرده بودند که قصد اقامت تا آخر عمر را در لبنان ندارند و وقتی به اوضاع شیعیان آن کشور سر و سامان دادند، به وطن باز خواهند گشت.
گفتگو در باب آمدن امام صدر به ایران بود که آیت‌الله شاه‌آبادی به نکته مهمی اشاره کردند. فرمودند (نقل به مضمون) که برخی افراد که در تحریک قذافی به دستگیری امام صدر نقش مهم داشتند، از به ظاهر دوستان خود آن بزرگوار در لبنان بودند! پرسیدم آیا منظور شما ایرانیانی است که آن زمان در لبنان سکونت داشتند؟ فرمودند خیر؛ لبنانی بودند! از همان کسانی بودند که در ظاهر برای آقای صدر احترام و حرمت فراوانی قائل بودند؛ اما در خفا با قذافی دسیسه کردند تا آقای صدر توسط وی بازداشت گردید. پرسیدم آیا این فرد یا افراد از علما بودند؟ فرمودند خیر؛ از افراد باطل بودند! اینجا دوست ارجمندم آقای سعیدیان به عامل «حسادت» اشارتی کردند که با سکوت [و به نظرم تأیید ضمنی آیت‌الله شاه‌آبادی] مواجه شد.
از آیت‌الله شاه‌آبادی سؤال کردم که ان‌شاءالله در صورت حیات و بازگشت امام صدر، وضعیت آن بزرگوار را چگونه پیش‌بینی می‌کنند؟ پاسخ حضرت آیت‌الله (نقل به مضمون) چنین بود که آقای صدر به هر حال بر محیط اطراف خود تأثیرگزار خواهند بود، اما در حالت جسمانی «ضعف». بعد توضیح فرمودند که در مورد یک انسان متحرک، پر انرژی و دینامیک چون آقای صدر، بدیهی است که 33 سال زندان و انقطاع از اجتماع و عرصه فعالیت، وی را بیمار، رنجور و ضعیف خواهد ساخت. مضاف بر این‌که آقای صدر امروز در سن 83 سالگی هستند. عرض کردم البته مهم هم نیست که امام صدر از این به بعد در عرصه سیاست نقش‌آفرینی کنند یا نکنند؛ مهم آن است که ان‌شاءالله زنده و سالم بازگردند تا سال‌های آخر عمر را کنار خانواده و دوستان خویش در آسایش بگذرانند.
اواخر جلسه از آیت‌الله شاه‌آبادی تقاضا کردم تا نگارنده را با بیان جمله‌ای نصیحت بفرمایند. بلافاصله فرمودند (نقل به مضمون): «الم یعلم انَّ الله یری»؟ آیا نمی‌دانید که خداوند شما را می‌بیند؟ که خداوند همه وقت و همه جا حاضر است؟ که همواره در محضر خداوند هستید و خدا از همه اعمال و افکار و خصوصیات شما آگاه است؟ جا خوردم و با خود گفتم: به راستی ما انسان‌ها اگر همین یک نکته را می‌توانستیم در زندگی روزمرِّه خود مورد توجه قرار دهیم، اوضاع و احوال‌مان چقدر در جهت صلاح و نیکی متحول می‌شد ... . آخر جلسه چند دقیقه‌ای را با کمک آقای سعیدیان به مرور حکایت‌های مشابه پرداختیم : 

1-مرحوم آیت‌الله شیخ محمد شریف رازی، حدود 30 سال پیش در کتاب گران‌سنگ «گنجینه دانشمندان» از مرحوم آیت‌الله شیخ احمد انصاری قمی از پیرزنی غیب‌گو در کوفه نقل کرده است که امام صدر پس از گذراندن سال‌های طولانی زندان در پی تحولی جهانی آزاد خواهد شد و مانند حضرت یوسف(ع) در دنیا عزت خواهد یافت.
[متن کامل این موضوع به نقل از کتاب عزت شیعه، تألیف نویسنده همین مطلب، بدین شرح است: جناب حجت الاسلام و المسلمین آقای حاج شیخ احمد انصاری قمی که از افاضل نجف اشرف است، قضیه زیر را که تأیید نظر معظم له را می کند ، نقل کردند. گفتند برادر همسر من، فرزند آیت الله آقا نجفی همدانی، صاحب تفسیر "انوار درخشان"، مفقود شد و ما هیچ راهی و خبری از او نداشتیم که آیا زنده است و یا مرده؛ پس به ما گفتند که زنی در کوفه از گمشده خبر می دهد. به سراغ آن زن رفتم و طبق معمول یک درهم به او دادم و گفتم گمشده ما را پیدا کن. اسم او و مادرش را پرسید؛ گفتم. پس از حسابی که داشت، گفت این گمشده شما زندانی و سالم و به همین زودی آزاد می شود. همین طور شد که گفته بود؛ در روز ششم آبان 57 که زندانی های قصر و اوین آزاد شدند، او هم آزاد شد. پس من به فکر امام موسی افتاده و به آن زن مراجعه کردم. گفتم گمشده دیگری دارم. پس یک ربع دینار خواست؛ به او دادم. مانند سابق از اسم او و مادرش پرسید. گفتم؛ حساب کرد و گفت: این گمشده شما در یک جا مانند یوسف صدیق زندانی و سالم است؛ و هیچ راهی با خارج برای او نیست و از خارج هم هیچ ارتباطی با او ممکن نیست؛ لیکن در "یک تحول جهانی" آزاد خواهد شد ان شاءالله (و مانند یوسف زندانی، عزیز عالم خواهد بود ان شاءالله]
2- مرحوم آیت‌الله میرزا علی احمدی میانجی در اوایل دهه هفتاد شمسی طی گفتگو با نگارنده به خوابی اشاره و تصریح فرمودند که امام صدر زنده است و ذخیره الهی، تا روزی ان‌شاءالله باز گردد و به درد اسلام و مسلمین خورد ...
3- آیت‌الله شیخ جعفر سبحانی نیز در همان اوایل دهه هفتاد شمسی طی گفتگویی برای نگارنده نقل فرموده بودند که در عالم خواب از خود امام صدر سؤال و پاسخ دریافت کرده بودند که آن بزرگوار زنده و هنوز در همین دنیای ما هستند. 

4- همین پایگاه، در مطلبی دیگر به نقل از یکی از رزمندگان عارف دوران دفاع مقدس آورده است: شاعری معاصر روزی در محضر مرحوم شیخ جعفر مجتهدی و در هنگام صرف غذا برای لحظاتی فکرش متوجه آقای صدر شده و راز سرنوشت آن بزرگوار ذهن او را درگیر می‌نماید. در این هنگام شیخ جعفر که متوجه حالت روحی شاعر گشته، علت مکث چند لحظه‌ای ایشان را سؤال می‌کند. شاعر ابتدا از بیان آن چه در خاطر گذرانده امتناع می‌نماید اما شیخ جعفر می‌فرماید که آنکه یادش ذهن شما را مشغول ساخته، زنده است.